Бу қарорга асос бўлган омил — давлат қарзини камайтириш мақсадида 44 миллиард евро давлат харажатларини қисқартириш ва иккита байрамни бекор қилиш режаси. Аммо Байру раҳбарлик қилаётган марказчи-ўнгчи блокнинг парламентда кўпчилиги йўқ, шу боис мазкур чора-тадбирлар парламентда ҳам, жамиятда ҳам қаршиликка учраган.
Агар Байру мағлуб бўлса, кейинги қарорни президент Эммануэль Макрон қабул қилади: у ёки янги бош вазир тайинлайди, ёки парламентни тарқатади. Сиёсатшунослар биринчи вариантни эҳтимоллироқ деб ҳисоблашмоқда. Оммавий норозилик намойишлари хавфига қарамай, Макроннинг муддатидан олдин истеъфоси (2027 йилгача) амалда истисно қилинган.
Франциядаги сиёсий беқарорлик Германияда ҳам хавотир уйғотмоқда. Мутахассислар огоҳлантиришича, агар Париж давлат қарзи муаммосини ҳал қила олмаса, бу евро қурсига ва Франция-Германия ҳамкорлигидаги лойиҳаларга, хусусан мудофаа соҳасида, салбий таъсир кўрсатиши мумкин.
«Сўнгги бир ярим йил ичида Франция ва Германия ўртасидаги ҳамкорликда жиддий илгарилаш кузатилмади. Бу ҳар икки мамлакатда бўлиб ўтган янги сайловлар фонида юз берди. Аммо бу ҳамкорлик Европанинг келажаги учун муҳим», — деди BILD нашрига берган интервьюсида сиёсатшунос Доминик Гриллмайер.