Isroil bombasi uch yoshli Xanan va 22 oylik Miskning onasini o‘ldirib, o‘zlarini esa nogiron qildi.
Uch yoshli Xanan al-Daqqi kunlarini singlisi Misk bilan o‘tkazadi va vaqti-vaqti bilan savollar beradi.
"Onam qayerda?"
"Mening oyoqlarim qayerga ketdi?"
Ikki kichkintoy u yerga olib kelinganidan beri, to‘rt oy davomida shifoxonada yotibdi, Isroilning bombardimonidan jarohatlangan va qonga belangan va oyoqlari kesib tashlangan.
O‘shandan beri ularning yonida otasining singlisi 28 yoshli Shefa al-Daqqiy bor, lekin u hali ham qizlarning savollariga qanday javob berishni bilmaydi.
2-sentyabr kuni ertalab Shaima al-Daqqiy ikki qizi - Hanan va 22 oylik Miskni Isroilning G‘azoga urushi paytida odamlarga taklif qilingan poliomiyelitga qarshi vaksinani olish uchun erta uyg‘ondi.
Ertasi kuni, oila tushlik qilgandan so‘ng, Isroil ularning Dayr al-Baladagi uyini bombardimon qildi.
Bu vahshiylik 25 yoshli Shaymani o‘ldirdi va oilaning qolgan a’zolarini, shu jumladan uning turmush o‘rtog‘i Muhammad al-Daqqiyni jarohatladi va ikkita kichkina qizning oyog‘ini burdalab tashladi.
Hanan og‘ir yaralangan, ikkala oyog‘ini ham yo‘qotgan. Yuzi va ichaklarida jarohatlar olgan. Uni ichaklarining bir qismini olib tashlash uchun operasiya qilishga majbur bo‘lishdi.
Bu orada kichik Miskning chap oyog‘i kesib tashlashga majbur bo‘lindi.
Ularning otasi, 31 yoshli Muhammad miyasiga qon quyilishi va ko‘krak qafasidagi jarohatlar tufayli ikki hafta davomida reanimasiyada yotdi.
“Mana to‘rt oydan beri dahshatga tushib qoldik”, deydi Shefa hujumdan beri zaif va beqaror bo‘lgan Xananni tinchlantirishga urinar ekan.
Ikkala qiz ham qo‘rqinchli vahima ichida, doimo xolasiga yopishib olishadi.
Kasalxona va uning xodimlari shu qadar gavjum va jihozlanmagan muhitda ishlamoqdaki, qizlarga psixologik yordam ko‘rsatishning imkoni yo‘q.