Avvalo, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam va ota-ona, ustoz, qarindosh-urug‘lar tarafidan qurbonlik qilishlik salafi solihlarimizning odatlaridan bo‘lgan. Bunday qilishni o‘zlarini saodati deb bilganlar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam yuqoridagi hadisda bayon qilib o‘tilganidek, ikki qo‘chqorni qurbonlik qilib, birining savobini o‘zlarining ummatlariga bag‘ishlaganlar. Nabiy sollallohu alayhi vasallamga muhabbatim bor deb da’vo qiluvchilarga ham u zot tomonidan qurbonlik qilish munosibdir. Bu ham u zotni bizni qurbonligimizga muhtojliklari tufayli emas. Shoyad, shu amalimiz u zotning shafoatlariga sabab bo‘lib qolsa, degan umiddadir.
Ulug‘larimizdan Abdurahmon rahmatullohi alayh qurbonlik kuniga alohida tayyorgarlik ko‘rib, u kunda yetmishtaga yaqin qurbonlik qilar edilar. Ulardan birini Nabiy sollallohu alayhi vasallamga, boshqalarini ota-ona, ustozlari nomidan qurbonlik qilar edilar. Vaholanki, u kishini xonadonida ba’zan yo‘qchilikdan qozonlari qaynamay ham qolar edi.
Savol: O‘lgan odam tarafidan qurbonlik qilsa qanday amalga oshiradi?
Javob: O‘lgan odam tarafidan va o‘lgan odam uchun qurbonlik qilishning bir necha surati bor.
Savol: Mayyit tarafidan qurbonlik qilish afzalmi yoki uning qiymatini sadaqa qilish afzalmi?
Javob: Qurbonlik kunlarida qiymatni sadaqa qilgandan ko‘ra, qurbonlik qilib savobini bag‘ishlash afzaldir. Qurbonlik sotib olib, uning qonini to‘kishdan hosil bo‘lgan savob qiymatini sadaqa qilish bilan hosil bo‘lmaydi.
Manba: muslimaat.uz