Bundan 7 yil ilgari Germaniyalik bir turistni Toshkent, Samarqand, Buxoro va Xivaga mashinamda olib borganman. Bir haftadan keyin olmon sayyoh to‘satdan: "O‘zbekiston xalqi ovqatsevar xalq ekan", — deb qoldi va darrov izoh berdi. "Yurtingizning har qadamida ichi mijozga to‘la kafelar borligi, u yerda pishirilayotgan taomlarga ehtiyoj kuchliligini va yerli millat ovqatga o‘chliligini anglatadi", — dedi.
"Buning nimasi yomon?" — deb so‘raganimda turist: "Ovqatga o‘ch odamlar ko‘pincha uyquga moyil, to‘g‘ri fikrlashdan uzoq kishilar bo‘lib, o‘limdan qo‘rqadigan bo‘lishadi", — dedi. Biroz sukutdan so‘ng u ko‘zlarimga qarab turib: "O‘limdan qo‘rqadiganlar esa hamisha kurashdan ham qo‘rqishadi", — dedi.
Ustimdan sovuq suv sepilgandek bo‘ldi. Yillar davomida javobini topolmagan bir jumboqni yechganday bo‘ldim. “Nega bu aholi bunchalik qo‘rqoq? Nega boshqa bir millatdoshi yoki dindoshining huquqlari u yoqda tursin, hattoki o‘zining va farzandlarining huquqlarini himoya qilishdan, bu yo‘lda kurashishdan qo‘rqadi?” – degan savolga javob olganday bo‘ldim.
Bir yevropalik bir haftada qanday millat ekanimizni darrov ilg‘agan....
Ahmad Botir
Manba: azon.uz
Amerikaliklar Putin nima uchun Shoyguni almashtirganini tushuntirdi
Tojikiston maktab ta’limiga to‘sqinlik qilganlik uchun jinoiy javobgarlikni kuchaytirdi
Alisher Qodirov Rossiya Davlat dumasi spikeriga javob qaytardi
