Абдулла Қодирийнинг 1925 йилда ёзилган машҳур "Ўткан кунлар" романида таърифланган "Отабек ва Кумуш"нинг сиймолари сунъий интеллект ёрдамида яратилди.
Сунъий интеллект сиймоларини романда келтирилган тарифлар асосида шакллантирган.
Отабек – “оғир табиатлик, улуғ гавдалик, кўркам ва оқ юзлик, келишган, қора кўзлиқ, мутаносиб қора қошли ва эндигина мурти сабз урган бир йигит” – романнинг бош қаҳрамони, савдогар, Юсуфбек ҳожининг ўғли, бир муддат Тошкентдаги Бекларбеги мадрасасида таҳсил олган, йигирма тўрт ёшда.
Кумуш – “қуюқ жинггила кипрак”лари остидан “тимқора кўзлари” боқиб тургувчи, “қоп-қора камон, ўтиб кеткан нафис, қийиқ қошлари чимирилган-да, нимадир бир нарсадан чўчиган каби” кўрингувчи, “тўлған ойдек ғуборсиз оқ юз”лик ўн етти-ўн саккиз ёшлардаги, марғилонлик Мирзакарим қутидор қизи.
Абдулла Қодирий (Жулқунбой)- ёзувчи, шоир, таржимон, драматург, ХХ аср ўзбек адабиётининг улкан намоёндаларидан бири, ўзбек романчилиги асосчиси бўлган.
Россия яна бир ҳарбий можарода иштирок этиши мумкин
Тожикистонда баҳорги муддатли ҳарбий хизматга чақирув режаси 70 фоизга бажарилди
Америкалик таниқли боксчи Баҳодир Жалолов ҳақида фикр бирдирди
