Аёл ибодат қиляпти:
— Худойим, менга ақл бер ва эримни тушуна олай. Қалбимга муҳаббат ато эт, эримнинг хурмача қилиқларини кечира олай. Фақат куч берма! Акс ҳолда уни уриб ўлдириб қўйишим мумкин!
* * *
Эр хотинига деди:
— Азизам, сира ўйланмасдан уй супур-сидири, кир ювиш, кийимларни дазмоллаш, овқат тайёрлаш, мол-ҳолга қараш билан шуғулланавер! Ҳозирча менинг хотиним экансан, сени умуман ишлатмайман.
* * *
ЭЪЛОН:
— «Метрополитенимизга машинистлар, чипта, рельс, шпал, вагон ва ер остидаги туннел сотувчилари керак.»
* * *
Хотин эридан сўради:
— Нега уйларни йиғиштирмабсиз? Менга ёрдам берсангиз бўларди-ку! Ишга бормадингиз, қўлингиз барибир бўш эди!
— Йўқ, қўлим бўш эмасди. Кун бўйи қучоғимни очиб фақат сени кутдим, жоним!
