Болакай ўз отаси ҳақида иншо ёзаяпти:
“Менинг дадам — энг кучли ва довюрак! У кенг дарёлардан ҳам сузиб ўта олади. Ҳар қандай маҳлуқниям бир уришда ўлдира олади. Менинг дадам ҳамма нарсага қодир! Аммо уйимизда негадир тез-тез идиш-товоқ, кир ювиб туради...”
***
— Нега хотинингга бу қадар қимматбаҳо идиш-товоқлар олиб бердинг?
— Энди у мени идиш-товоқ ювишга мажбур қилиб ўтирмайди.
***
Эр ўлгудек ичиб келган. Хотини уни тинимсиз уришаяпти. Эр кўзларини юмганча деди:
— Хотинжон, мана шу жанжалларингнинг ҳаммасини битта қоғозга тушириб қўй, эрталаб туриб ўқиб олавераман.
