Ушбу сурат ҳаётимизнинг энг антиқа онларини абадий муҳрлайди. Унда мен ҳам заифлик, ҳам муҳаббат, ҳам йўқотиш, ҳам ҳижрон, ҳам ўлим ва энг асосийси, омон қолишга интилишни кўрмоқдаман.