Ҳазрати Умар нега йиғлади?

Мадинага тижоратчилар карвони келди. Уларнинг ичида аёллар ва болалар ҳам бор эди.

Умар розияллоҳу анҳу Абдураҳмон ибн Авфга: «Бу кеча уларга қўриқчилик қиласизми?» дедилар. Кеч кирди. Аллоҳ фарз этган намозларини ўқишди. Шунда ҳазрати Умар бир гўдакнинг йиғисини эшитиб, у томон юрдилар. Унинг онасига: «Аллоҳдан қўрқ, болангга яхши қара», деб  ўз ўринларига қайтдилар. Аммо йиғи овози яна қайталади. Яна: «Аллоҳдан қўрқ ва болангга яхши қара», дедилар-да жойларига қайтдилар. Туннинг охирида яна унинг йиғисини эшитдилар. Онасига бориб: «Ҳайф сенга, яхши она эмас экансан! Ўғлингга нима бўлди, кечадан бери тинчимайди?» дедилар. Онаси у кишини мўминларнинг амири эканликларини билмай: «Эй Аллоҳнинг бандаси, у кечадан бери мени безор қилиб юборди, мен уни кўкракдан чиқаришга мажбурлайман, у эса унамайди», деди.

Умар розияллоҳу анҳу: «Нима учун?» деб сўрадилар.

У деди: «Чунки Умар фақат кўкракдан чиққан болаларгагина нафақа белгилайди (яъни фарзандлари кўкракдан чиққан оталаргагина ҳақ беради).

Умар розияллоҳу анҳу: «Бунинг ёши нечада?» дедилар.

У: «Мана шунча ойлик», деб айтди.

Умар розияллоҳу анҳу эса: «Эсиз, унақа шошмагин», дедилар-да, бомдод намозини ўқидилар. Йиғининг кучлилигидан қироатлари одамларга яхши эшитилмади. Шунда салом бериб дедилар: «Эй бахтсиз Умар, қанча мусулмон фарзандлари ҳалок бўлди...» Сўнг бир жарчига: «Гўдакларингизни кўкракдан чиқаришга шошилманглар. Биз Исломда туғилган ҳар бир гўдак учун (ҳақ) белгилаймиз», деб нидо қилишга буюрдилар. Бу билан ҳамма томонга чопар юборилди.

Абу Умар тайёрлади.