Munofiqlar imon keltirdik, deb o‘zlarini mo‘minlar safiga qo‘shishi imonni inkor qilishdagi eng yuqori nuqtadir. Chunki ular imon masalasini inkor etib, mazax qilmoqchi bo‘ladi.
Vaholanki, imonning o‘z shartlari bor. Til bilan aytilgan har bir narsa imon bo‘lavermagani singari, yurakdan ishonilmagan narsa ham imon bo‘la olmaydi. Munofiqlar bu makr va nayranglari bilan musulmonlar pinjiga kirib olib, o‘zlarining jon, qon va mollarini saqlab qolmoqchi bo‘ladi. Alloh taolo aytadi:
«Do‘zaxdan chiqishni istaydilar. Holbuki, ular undan chiquvchi emas. Ularga muqim (abadiy) azob (belgilangandir)» (Moida, 37).
Oyatda munofiqlar mol va jonlarini saqlash u yoqda tursin, balki o‘zlarini halokatga tashlaganlari bilinadi.
Oyatda kelgan “yuxodi’una” so‘zi “yashirish”, “berkitish”, “ko‘zdan uzoq tutish”, degan ma’nolarni anglatadi (“Sirojul Munir” tafsiri, 1-jild, 19-bet).
Alloh taolo Baqara surasini o‘ziga imon keltirgan va har bir amalini ixlos bilan qiladigan, tillari bilan dillari bir bo‘lgan sadoqatli bandalarining sifatlari bilan boshlagan, keyingi oyatlarda esa kofirlar va munofiqlarning makrlarini zikr qilgan.
Mujohid (roziyallohu anhu) aytadi: «Suraning ilk to‘rt oyatida mo‘minlarning sifatlari, keyingi ikki oyatda kofirlar va undan keyingi o‘n uch oyatda munofiqlar sifatlari zikr qilingan. Munofiqlarning razilliklari, nodonlik va masxara qilib, haddan oshishlari ularning ko‘r, kar va soqov bo‘lib qolganlari bilan tasvirlanadi. Munofiqlar qissasi kofirlar qissasi bilan uzviy jihatdan bir–biriga bog‘liq. Alloh taolo munofiqlarning zikri bilan boshlangan oyatni “odamlar orasida shundaylari ham bor…” deb boshlamoqda. Shuning o‘zi ham ularning hech kim ekanini ko‘rsatadi» (“Tafsirun Nasafiy”, 1-jild, 18-bet).
Manba: hidoyat.uz
